1950’li yıllarda toplum tarafından eksikliği görülen ve ortaya çıkan, ilk yıllarda ismi Personel Yönetimi olarak isimlendirilen İnsan Kaynakları Yönetimi asıl olarak daha eski tarihsel döngülere ve organizasyonel yapılardaki istihdam kuvvetine dayanmaktadır. İnsan menşeli yapılanmalar oldukça eskidir. Bu durumda, İnsan Kaynakları Yönetimi, insanı temel yapı taşı olarak ele alan ve bu ismi insan kaynakları yönetimini daha verimli daha yararlı ve daha üretken olması, diğer yandan ise personelin mesleki açıdan doyum noktasına sahip ve mutlu olabilmesi için elzem şartlarda yapılan iyileştirmelerin tamamını kapsamaktadır. Kişilerin çalıştıkları şirketlerde işe alınımlarından, adaptasyon eğitimine, ücret skalasına, iş yeri ile olan güven üzerine kurulmuiş olan bağına, iş yerinde ki verimliliğine, uzmanlar tarafından ele alınan çalışan kişinin iş kabiliyetine olan durumuna, personelin tespit edilen ihtiyaçlarının gideriliyor olmasına ve son udurm olarak da işten çıkmasına kadar ki tüm süreçler, insan kaynakları yönetimi planlaması çerçevesinde gerçekleştirilmektedir.
Günümüz koşulları düşünüldüğünde “İnsan Kaynakları Yönetimi”nin her zamankinden daha fazla önemsendiğini görürüz. İnsan Kaynakları Yönetimi her zamankinden daha çok artmış bir hale gelmiştir.
- İşgücüyle alakalı maliyetler
- Değişimler ve Verimlilik
- İşgücündeki olumsuzluk etkileri
İnsan Kaynakları Yönetimi, insan ilişkileri temelinde düşünüldüğünde yönetim ve personel yönetimi konusu dahilindeki bilgi ve ilkeleri bir tamlık içinde ve farklı bir bakış açısı sayesinde ele almaktadır. Bundan sebeple ki, insan kaynakları yönetiminin tarihçesi esasında ilk karşımıza çıkan durum insana ait bilgilerin ve yaşam bulgularının edinildiği ilk çağlara kadar götürmek mümkündür.